- Depresja u dzieci i młodzieży: Jak ją rozpoznać i pomagać?
Depresja u dzieci i młodzieży to poważny problem zdrowia psychicznego, który często pozostaje niezauważony. Wbrew powszechnym przekonaniom, depresja nie dotyczy wyłącznie dorosłych – również młodsze osoby mogą zmagać się z jej objawami, które wpływają na ich codzienne życie, rozwój i relacje z innymi.
Objawy depresji u dzieci i młodzieży
- Objawy depresji mogą różnić się w zależności od wieku, ale najczęściej obejmują:
– Zmiany nastroju** – nadmierne smutek, drażliwość, płaczliwość.
– **Wycofanie społeczne** – unikanie kontaktów z rówieśnikami i rodziną.
– **Problemy w nauce** – trudności z koncentracją, spadek wyników szkolnych.
– **Zmiany w zachowaniu** – agresja, impulsywność lub apatia.
– **Zaburzenia snu i apetytu** – nadmierna senność, bezsenność lub zmniejszony/zwiększony apetyt.
– **Poczucie beznadziejności** i myśli samobójcze. - Jeśli objawy te utrzymują się przez dłuższy czas i wpływają na funkcjonowanie dziecka, warto skonsultować się ze specjalistą.
- Przyczyny depresji u młodszych osób
- Depresja u dzieci i młodzieży może mieć różnorodne przyczyny, w tym:
– Czynniki genetyczne i biologiczne.
– Przewlekły stres, konflikty rodzinne, trudności szkolne.
– Doświadczenia traumatyczne, takie jak przemoc czy utrata bliskiej osoby.
– Presja rówieśnicza i wpływ mediów społecznościowych. - Jak pomagać dziecku z depresją?
- Zwracaj uwagę na zmiany w zachowaniu** – bądź wrażliwy na potrzeby dziecka i otwarty na rozmowę
Depresja sezonowa: Czym jest i jak sobie z nią radzić?
Depresja sezonowa, znana również jako sezonowe zaburzenie afektywne (SAD), to rodzaj depresji związany z określonymi porami roku, najczęściej jesienią i zimą. W tym czasie wiele osób doświadcza spadku energii, obniżenia nastroju oraz trudności w codziennym funkcjonowaniu. Zjawisko to jest związane głównie z niedoborem światła słonecznego, który wpływa na nasze zegary biologiczne i produkcję melatoniny oraz serotoniny – hormonów kluczowych dla naszego samopoczucia.
Objawy depresji sezonowej
Typowe objawy depresji sezonowej to:
Uczucie smutku, przygnębienia lub pustki.
Utrata zainteresowania codziennymi czynnościami.
Nadmierna senność i trudności z porannym wstawaniem.
Zwiększony apetyt, szczególnie na węglowodany, co może prowadzić do przyrostu masy ciała.
Trudności z koncentracją i podejmowaniem decyzji.
Objawy te mogą utrudniać życie zawodowe, społeczne oraz osobiste, dlatego ważne jest, aby nie lekceważyć ich nasilenia.
Jak radzić sobie z depresją sezonową?
Na szczęście istnieją skuteczne metody radzenia sobie z depresją sezonową. Oto kilka z nich:
Światłoterapia – specjalne lampy imitujące światło słoneczne mogą pomóc w poprawie nastroju i zwiększeniu energii.
Aktywność fizyczna – regularne ćwiczenia, szczególnie na świeżym powietrzu, mogą znacząco poprawić samopoczucie.
Zdrowa dieta – zbilansowane posiłki bogate w witaminy i minerały wspierają funkcjonowanie układu nerwowego.
Wsparcie psychologiczne – terapia poznawczo-behawioralna może pomóc w radzeniu sobie z negatywnymi myślami i emocjami.
Farmakoterapia – w niektórych przypadkach lekarz może zalecić leki antydepresyjne.
Jeśli odczuwasz objawy depresji sezonowej, nie wahaj się szukać pomocy. Profesjonalne wsparcie, takie jak terapia u psychologa, może być kluczowe w powrocie do równowagi.
Zadbaj o siebie i swoje zdrowie psychiczne – to najlepszy prezent, jaki możesz sobie podarować w trudnym okresie jesienno-zimowym.
Dział medycyny badający mechanizmy i prawa rządzące psychiką oraz zachowaniami człowieka. Psychologia bada również wpływ zjawisk psychicznych na interakcje międzyludzkie oraz interakcję z otoczeniem.
NAJCZĘSTSZE CHOROBY ROZPOZNAWANE
– depresja
– zaburzenia nerwicowe
– traumy
– zaburzenia nastroju
– zaburzenia lękowe
– schizofreni
Zaburzenia depresyjne – pojęcie stosowane w terminologii psychiatrycznej, odnoszące się do
zespołów objawów depresyjnych występujących w przebiegu chorób
afektywnych, określanych także jako zaburzenia afektywne (zaburzenia nastroju).
Zespoły te objawiają się głównie obniżeniem nastroju :
¨ smutkiem,
¨ przygnębieniem,
¨ niską samooceną,
¨ małą
wiarą w siebie, poczuciem winy, pesymizmem, u części
pacjentów myślami samobójczymi),
¨ niezdolnością
do przeżywania przyjemności (anhedonią),
¨ obniżeniem
napędu psychoruchowego (spowolnieniem),
¨ zaburzeniem rytmu
dobowego (bezsennością lub nadmierną sennością) lub
zmniejszeniem apetytu (rzadziej wzmożeniem apetytu
Zaburzenia afektywne dwubiegunowe, choroba
afektywna dwubiegunowa, psychoza maniakalno-depresyjna,
cyklofrenia, ChAD – grupa nawracających zaburzeń
psychicznych, w przebiegu których występują zespoły
depresyjne i maniakalne lub hipomaniakalne, rozdzielone (lub nie) okresami bez objawów. Rozpoznanie zaburzenia
afektywnego dwubiegunowego może być postawione wtedy, gdy u osoby wystąpią
przynajmniej dwa epizody afektywne:
¨
depresji, hipomanii, manii lub mieszane,
¨
przynajmniej jeden z tych epizodów nie był epizodem depresji.
Jeśli wystąpi powtórnie epizod depresji bez wystąpienia manii, hipomanii bądź epizodu mieszanego, rozpoznaje się zaburzenie afektywne jednobiegunowe (zaburzenie depresyjne nawracające).
Zespół stresu pourazowego, zaburzenie
stresowe pourazowe (posttraumatic stress disorder, PTSD)
– zaburzenie psychiczne będące formą reakcji na skrajnie stresujące wydarzenie (traumę), które przekracza zdolności danej osoby do radzenia sobie i adaptacji.
Pośród tego rodzaju wydarzeń wymienić można:
¨ działania wojenne, katastrofy,
¨ kataklizmy żywiołowe,
¨ wypadki komunikacyjne,
¨ bycie ofiarą napaści,
¨ gwałtu, uprowadzenia,
¨ tortur, uwięzienia w obozie koncentracyjnym,
¨ doświadczenie ciężkiego bad tripu,
¨ otrzymanie diagnozy zagrażającej życiu, choroby itp.
Typowymi objawami PTSD są:
¨ napięcie lękowe,
¨ uczucie wyczerpania,
¨ poczucie bezradności,
¨ doświadczanie nawracających, intruzywnych wspomnień traumatycznego
wydarzenia,
¨ flashbacków lub koszmarów sennych o tematyce związanej z doznaną traumą
oraz unikanie sytuacji kojarzących się z doznaną traumą (np. doznawszy traumatyzującego wypadku samochodowego osoba z PTSD odczuwa silny lęk przed środkami transportu lub prowadzeniem samochodu i unika tego).
999Zaburzenia odżywiania (zaburzenia jedzenia) – jednostki
chorobowe charakteryzujące się zaburzeniem łaknienia na podłożu psychicznym.
Zaburzenia
odżywiania dzieli się na 2 grupy:
zaburzenia specyficzne :
ª
Jadłowstręt psychiczny
ª
Bulimia
zaburzenia niespecyficzne :
Depresja u dzieci i młodzieży: Jak ją rozpoznać i pomagać?
Depresja u dzieci i młodzieży to poważny problem zdrowia psychicznego, który często pozostaje niezauważony. Wbrew powszechnym przekonaniom, depresja nie dotyczy wyłącznie dorosłych – również młodsze osoby mogą zmagać się z jej objawami, które wpływają na ich codzienne życie, rozwój i relacje z innymi.
## Objawy depresji u dzieci i młodzieży
Objawy depresji mogą różnić się w zależności od wieku, ale najczęściej obejmują:
– **Zmiany nastroju** – nadmierne smutek, drażliwość, płaczliwość.
– **Wycofanie społeczne** – unikanie kontaktów z rówieśnikami i rodziną.
– **Problemy w nauce** – trudności z koncentracją, spadek wyników szkolnych.
– **Zmiany w zachowaniu** – agresja, impulsywność lub apatia.
– **Zaburzenia snu i apetytu** – nadmierna senność, bezsenność lub zmniejszony/zwiększony apetyt.
– **Poczucie beznadziejności** i myśli samobójcze.
Jeśli objawy te utrzymują się przez dłuższy czas i wpływają na funkcjonowanie dziecka, warto skonsultować się ze specjalistą.
## Przyczyny depresji u młodszych osób
Depresja u dzieci i młodzieży może mieć różnorodne przyczyny, w tym:
– Czynniki genetyczne i biologiczne.
– Przewlekły stres, konflikty rodzinne, trudności szkolne.
– Doświadczenia traumatyczne, takie jak przemoc czy utrata bliskiej osoby.
– Presja rówieśnicza i wpływ mediów społecznościowych.
## Jak pomagać dziecku z depresją?
1. **Zwracaj uwagę na zmiany w zachowaniu** – bądź wrażliwy na potrzeby dziecka i otwarty na rozmowę